ভোজপাত্ৰ বা বাৰ্চৰ বাকলি মূলতঃ দক্ষিণ এছিয়াত লিখা আৰু পাণ্ডুলিপি সংৰক্ষণৰ বাবে ব্যৱহাৰ কৰা এক পৰম্পৰাগত সামগ্ৰী। সাধাৰণতে হিমালয় অঞ্চলত পোৱা ভোজপাত্ৰ গছৰ (Betula utilis) বাকলিৰ পৰা ইয়াৰ উৎপত্তি হয়।
বৈশিষ্ট্যসমূহ:
- টেক্সচাৰ : ভোজপাত্ৰৰ টেক্সচাৰ মসৃণ, পাতল, আৰু নমনীয়, যাৰ বাবে ই লিখাৰ বাবে উপযোগী।
- স্থায়িত্ব : সঠিকভাৱে পৰিশোধন কৰিলে ই আৰ্দ্ৰতা আৰু পোক-পৰুৱাৰ প্ৰতিৰোধী হয়, যাৰ ফলত গ্ৰন্থসমূহ দীৰ্ঘম্যাদীভাৱে সংৰক্ষণ কৰিব পৰা যায়।
- প্ৰাকৃতিক ৰং : বাকলি সাধাৰণতে পাতল বাদামী বা ক্ৰীম ৰঙৰ হয়, যিয়ে চিয়াঁহী বা ৰঞ্জক পদাৰ্থৰ বাবে এক সুন্দৰ পটভূমি প্ৰদান কৰিব পাৰে।
ব্যৱহাৰ:
- পাণ্ডুলিপি : ঐতিহাসিকভাৱে ভোজপাত্ৰৰ দ্বাৰা বিশেষকৈ সংস্কৃত আৰু অন্যান্য আঞ্চলিক ভাষাত গুৰুত্বপূৰ্ণ গ্ৰন্থ, শাস্ত্ৰ, সাহিত্যিক গ্ৰন্থ ৰচনা কৰা হৈছিল।
- শিল্প প্ৰয়োগ : ইয়াৰ ব্যৱহাৰ পৰম্পৰাগত শিল্পৰূপত, যেনে চিত্ৰকলা আৰু কেলিগ্ৰাফীতো কৰা হয়।
- সাংস্কৃতিক তাৎপৰ্য্য : বহু সম্প্ৰদায়ত ভোজপাত্ৰৰ সাংস্কৃতিক আৰু ধৰ্মীয় তাৎপৰ্য আছে, প্ৰায়ে আধ্যাত্মিক আৰু শৈক্ষিক পদ্ধতিৰ সৈতে জড়িত।
